| Opis |
Szukasz Mądrości, która bezpiecznie przeprowadzi Cię przez głęboki ocean życia?
Uniwersalnej, prostej, która otworzy w nim nowy rozdział?
Która umocni Cię w tym, co już osiągnąłeś i nauczy, jak pełnymi garściami czerpać to, co najlepsze z tego, co przyniesie los?
Wedy - cintamani, Perła Mądrości Wschodu, która posiada szczególny dar spełniania pragnień - są Twoim przewodnikiem po świecie rozkoszy zarówno duchowych, jak i cielesnych. Poznasz tajniki Kama sutry, techniki medytacji, mantry, indyjską koncepcję optymalnej aranżacji przestrzeni, siłę ognia, remediów i wielu staroindyjskich rytuałów. Wszystko to nauczy Cię świadomie tworzyć swoją egzystencję.
Przypadki nie istnieją, wszystko co się przydarza człowiekowi jest kolejną lekcją zesłaną przez przeznaczenie, a życie jest wielką księgą, z której należy nauczyć się czytać. Językiem tej księgi są słowa mędrców zapisane w Wedach, a ich wskazówki pomagają stawiać następne kroki.
Spis treści:
Wprowadzenie .......11
Jagja..... 14
Kwalifikacje potrzebne do spełniania jagji..... 16
Ogień..... 17
Miejsce do przeprowadzenia jagji..... 19
Ceremonia pudży..... 21
Przygotowanie świadomości..... 22
Mantry..... 24
Procedura jagji..... 26
Samskary..... 30
Poczęcie (garbhodhana)..... 31
Ceremonia o zdrowie dziecka (pumsawana samskara)..... 33
Ceremonia o zdrowie matki (simantonnajana samskara)..... 34
Ceremonia o udany poród (śoszjanti homa)..... 36
Poród (dżata karma)..... 37
Pierwsze wyjście na zewnątrz (niszkramana)..... 40
Nadanie imienia (nama karana)..... 41
Podanie pierwszy raz zboża (anna praśana)..... 43
Obcięcie włosów (czuda karana)..... 45
Rozpoczęcie nauki (widjarambha)..... 46
Małżeństwo (wiwaha)..... 47
Rozpoczęcie budowy (bhumi pudża i wastu homa)..... 52
Wprowadzenie się do domu (griha praweśa)..... 55
Wastu..... 57
Poziomy analizy wastu..... 59
Pięć elementów..... 63
Kształt działki..... 65
Cechy przestrzeni..... 66
Funkcje i rozmieszczenie pokoi..... 67
Wibracje domu..... 70
Analiza i korekta mieszkań..... 71
Dżapa medytacja..... 74
Pozycja w czasie dżapa..... 75
Czas i miejsce praktyki..... 77
Czynności przygotowujące umysł..... 77
Korale do intonowania (dżapa mala)..... 79
Mantry używane podczas dżapa..... 80
Popularne mantry do Wisznu..... 81
Mantry do bogów..... 81
Mantry do planet i odpowiednich dasa awatarów..... 82
Mantry gajatri..... 87
Mantry bidża..... 88
Surja namaskar..... 88
Praktyka dżapa..... 90
Kama sutra..... 92
Oprawa miłosnych zabaw..... 94
Pomieszczenie..... 94
Zapachy..... 95
Ubranie..... 96
Kosmetyki i ornamenty..... 97
Nastrój miłosnej wymiany..... 98
Miesiąc miodowy..... 100
Miłosne zabawy..... 101
Spotkania..... 103
Drogi seksualnych energii ..... 105
Kontrola energii seksualnych..... 107
Techniki kontrolowania nasienia..... 108
Seksualne energie kobiet..... 110
Przyjaźnie..... 111
Masturbacja..... 111
Menstruacja..... 113
Edukacja seksualna..... 114
Obrzezanie..... 115
Antykoncepcja..... 115
Wspólne medytacje ..... 116
Omeny..... 118
Elementy śakuna śastry..... 121
Przeciwdziałanie niepomyślnym omenom..... 129
Hymny..... 131
Wisznu sahasra naama..... 131
Purusza śuktam..... 158
Pratama-anuwaaka..... 158
Uttara-anuwaaka..... 164
Bibliografia..... 167
Fragment:
Wiele dzieł Indii zajmuje się tematem przestrzeni i budownictwa, tworząc dziedzinę wiedzy nazwaną wastu. Wastu znaczy przestrzeń, esencja i substancja, gdy zaś akcent pada na „a”, odnosi się do przestrzeni zagospodarowanej przez człowieka.
Wzmianki o wastu odnajdujemy w najwcześniejszych pismach Indii, takich jak Rygweda. Jeszcze ciekawszym jest to, że odkryte w 1921 r. miasta należące do starożytnej cywilizacji Indu-Saraswati (liczące sobie 5500 lat), budowane były według zasad wastu. Pierwsze miasto odkryto w pobliżu wioski Harappa i stąd wzięła się nazwa cywilizacji Harappa. Jedno z najbardziej znanych miejsc tego obszaru to Mohendżo-Daro. Zaprojektowano je w systemie siatkowym, z ulicami biegnącymi ze wschodu na zachód i z północy na południe, dzieląc miasto na regularne kwadraty. Domy Mohendżo-Daro budowano zgodnie z osią kierunków, a każdy z nich posiadał przestrzenny dziedziniec. Są to charakterystyczne cechy wszystkich miast cywilizacji Harappa. Przypominały one planszę do gry w szachy, podzieloną na równe obszary, każdy o szczególnym przeznaczeniu. Świątynię umieszczano w centrum. Miasta te nie wzrastały spontanicznie, lecz były zaplanowane z góry, zgodnie ze ścisłymi geometrycznymi zasadami. Ten typ budownictwa jest charakterystyczny dla architektury wastu.
Wastu jest spójną koncepcją architektoniczną. Od tysiącleci domy, świątynie i nawet całe miasta w Indiach stawiano według tej koncepcji. Jej podstawą są naturalne prawa energii w przestrzeni. Znajomość tych praw i ich właściwe zastosowanie gwarantuje harmonię przestrzeni mieszkalnej z mieszkańcami i naturą. Dom jest jak drugie ciało człowieka. Działa jak soczewka skupiająca wszelkie wpływy otoczenia. Jakość przestrzeni, w której ktoś mieszka, oddziałuje na jego zdrowie, stan psychiczny i emocjonalny.
Wedy nie kładą takiego nacisku na wiedzę teoretyczną, jak na potrzebę posiadania praktycznych umiejętności. Często w tekstach pojawia się liczba 64 sztuk, które powinien poznać człowiek wykształcony. Wśród nich wielką rolę odgrywają cztery, czasem nazywane czterema wedami: sthapatja (architektura), gandharwa (muzyka), dhanurweda (sztuka walki) i ajurweda (medycyna).
Sthapatja - architektura ściśle związana jest z Atharwawedą i posiada dwa działy: silpa - rzeźbiarstwo i wastu - zagospodarowanie przestrzeni. Duża część oryginalnych tekstów wastu dotyczy projektowania i budowy świątyń, ale również sporo informacji możemy znaleźć o tym, jak powinien mieszkać człowiek. Oto niektóre z ksiąg omawiających temat wastu: Brihat samhita, Kaśjapa silpa śastra, Wiśwakarma wastu, Majawastu, Majamata, Matsja purana, Wastu radża wallabha, Wasturatnakara, Silpa ratna, Manasa silpa śastra. Wiedzę na ten temat, tak jak wiele innych sztuk Indii, przekazywano uczniom w sukcesji zwanej param-para (jeden za drugim). Nauczyciela-guru darzono wielką czcią, gdyż dzięki jego błogosławieństwom uczeń mógł doświadczyć i zrozumieć wpływ przestrzeni.
Obecnie istnieją dwie szkoły: w północnych Indiach pochodząca od Wiśwakarmy, legendarnego architekta bogów, a w południowych od Majadanawy - architekta demonów. Obie te szkoły są podobne w wielu punktach i wnoszą wiele cennych informacji na temat wiedzy o przestrzeni. Dziś trudno znaleźć nauczyciela, który posiadałby kompletną wiedzę na temat różnych dziedzin wastu. Najczęściej eksperci skupiają się na jednym obszarze, np. matematyce wastu, astrologii wastu lub czysto fizycznym rozmieszczeniu elementów w przestrzeni.
Graficznie Wastu przedstawiany jest jako postać ludzka wciśnięta w geometryczną siatkę przestrzeni. Historię tego wydarzenia opisuje Matsja purana. Pewnego razu, na początku istnienia świata, gdy panował ład, z potu Śiwy narodził się demon o imieniu Wastu i przeciwstawił się istniejącemu porządkowi. Zjadał ludzi, zwierzęta, wszędzie siał zamęt i niepokój. W końcu bogowie na czele z Brahmą postanowili dać nauczkę barbarzyńcy. Rzucili go na twarz i wszyscy razem wdeptali w ziemię, dopasowując jego ciało do ram przestrzeni. Pokonany Wastu pokornie poprosił o litość:
- Bogowie, powiedzcie, co mogę zrobić, by odkupić swe winy?
Brahma odpowiedział:
- Od dziś będziesz opiekował się domostwami ludzi, ich gospodarstwami, polami i dobytkiem.
- Jak długo będę tu leżeć? - zapytał pokonany.
- Niestety wiecznie.
- A co będzie moim pożywieniem?
- Pobożni ludzie będą składać ci dary i oddawać cześć, ich szacunek utrzyma cię przy życiu.
- A co z grzesznikami, nieznającymi boskich praw?
- Tym, którzy dobrowolnie nie składają ci darów, możesz zabrać cokolwiek uważasz za stosowne.
Ta starożytna historia obrazowo przedstawia osobowość wastu. Przyroda kieruje się subtelnymi prawami, których łamanie przynosi przykre konsekwencje. Może wydawać się obojętne czy patrzymy na wschód, czy na południe, ale EEG naszego mózgu w każdym przypadku będzie nieco inne. Kierunki mają swą energetykę i gdy jakiś zostanie zaniedbany, zabraknie mieszkańcom pewnych energii.
|
