KSIĄŻKA

Listy Perły Kadich jako przykład XII-wiecznej epistolografii mistycznej [KSIĄŻKA]

Niniejsza książka stanowi omĂłwienie liczącej 159 listĂłw spuścizny epistolarnej Ejnolkozata z Hamadanu (1096/1098–1131), ktĂłry wywodził się z irańskiej rodziny o tradycjach sędziowskich i już we wczesnej młodości zyskał sławę najwybitniejszego spośrĂłd sędziĂłw muzułmańskich. Nadano mu przydomek Ejnolkozat, co można przetłumaczyć jako „Perła Kadich”.

NawrĂłcony na sufizm Ejnolkozat stał się ulubionym uczniem słynnego Ahmada Gazalego z Tusu. Przez siedem lat pobierał rĂłwnież nauki u niepiśmiennego szejcha Barake z Hamadanu.

W wieku 24 lat został sufickim „starcem”, czyli pirem, i zaczął nauczać starszych od siebie dostojnikĂłw dworu seldżuckiego. Prowadzona przez 10 lat korespondencja stanowiła głĂłwną formę kontaktu mistrza z uczniami oraz środek formułowania i przekazu wiedzy duchowej.

Głoszone przez Hamadaniego poglądy uznano za herezję, a mistyk zginął w Hamadanie śmiercią męczeńską, powieszony na bramie medresy, w ktĂłrej nauczał. Komentując to wydarzenie, Y.E. Bertels napisał:

„Sufizm irański uczynił z postaci Halladża postać świętą, a i jego wołanie Ana ‘l-Haqq można spotkać w prawie każdym perskim dziele mistycznym. Ale w większości wypadkĂłw wołanie to stało się pustą formułą i straciło swoją pierwotną głębię oraz ekstatyczną dumę. Ejnolkozat z całą siłą ponownie tchnął w to wołanie życie i 200 lat po śmierci Halladża powtĂłrzył jego tragedię w każdym szczegĂłle”.