KSIĄŻKA
Kronos 2/2016 [KSIĄŻKA]

Artykuł niedostępny

Kategoria	Historia literatury
Ilość stron	320
Okładka	miękka
Opis	W sierpniu 1436 roku Mikołaj z Kuzy wyrusza w sprawach papieskich na sobór zjednoczeniowy do Konstantynopola. Poza doraźną, podyktowaną przez ducha czasu polityką ten wielki erudyta, zarazem rówieśnik Gutenberga, pasjonuje się antykwariatem i księgami Starożytnych. W Konstantynopolu nabywa unikatowe manuskrypty, między nimi zaś rękopis Teologii platońskiej Proklosa, który miał go potem natchnąć do napisania w drodze powrotnej traktatu o \"oświeconej niewiedzy\". De docta ignorantia - najsłynniejsze dzieło Kuzańczyka - powstaje w lutym następnego roku. Nasza wiedza - przekonuje w nim - rozwija się, poznaniu towarzyszy postęp, wszakże nie na tyle, aby poznać naturę Boga. Z tego powodu naukę należy oprzeć na swego rodzaju ignorancji - oświeconej ignorancji, polegającej na przyznaniu poznawczego statusu niewiedzy. Wiedzę należy zatem doprawić szczyptą pochopności albo wahania, uzupełnić ją o przypuszczenia. Postulowana docta ignorantia to, mówiąc krótko, samoograniczenie rozumu ludzkiego, które jest niezbędnym warunkiem wiedzy jako takiej. \"Nasze poszukiwanie niewypowiadalnej mądrości\" - pisze w De venatione sapientiae - \"uprzedniej w stosunku do Tego, który nadaje imiona i do każdej dającej się nazwać rzeczy, zmierza bardziej ku milczeniu i wizji niż ku elokwencji i słuchaniu\". Milczący Bóg nie ma nic do powiedzenia.

Historia literatury

Książki