KSIĄŻKA
Huna Na Tropie Tajemnicy - Piotr Jaczewski [KSIĄŻKA]
Artykuł niedostępny
| Kategoria | Pozostałe |
| Autor | Piotr Jaczewski |
| Ilość stron | 184 |
| Okładka | miękka |
| Opis |
Droga Huny opiera się na własnym doświadczeniu, na nieustannym odkrywaniu i budowaniu wewnętrznej mocy oraz sposobów jej wykorzystania. Stosowana przez polinezyjskich mistrzów uzdrawiania służy naprowadzaniu na różne sposoby postrzegania świata i na możliwość zastosowania różnych form zewnętrznej i wewnętrznej aktywności dla potrzeb tworzenia harmonii, zdrowia i szczęścia. Co można osiągnąć dzięki tej tajemnej wiedzy? Wszystko. Dobra materialne, siły duchowe, zdrowie, spokój umysłu, radę. Huna - Co to takiego?.....7 Szamańska percepcja ..... Poziomy postrzegania rzeczywistości..... 11 Siedem+1 zasad Huny w praktyce..... 15 Wielość ja..... 47 Szamańskie sposoby pracy z rzeczywistością..... Energia - podstawa wszystkiego..... 95 Równowaga Yin-Yang Hu-na..... 107 Hailona - uzyskiwanie informacji..... 119 PRACA Z POZIOMEM SYMBOLICZNYM..... Praktyka lustra..... 141 Słowa..... 145 Wędrówka szamańska..... 151 PRACA Z UTOŻSAMIANIEM SIĘ..... Medytacja Absolutnego Egoizmu..... 173 Bibliografia..... 179 Wyższe Ja a energia Na Wyższe Ja możemy również spojrzeć jako na ciało energetyczne, z punktu widzenia świata subiektywnego nazwijmy to ciało duchowym, nie wnikając w szczegóły. Skoro mówimy o ciałach energetycznych człowieka bazuje to na teorii, zgodnie z którą procesy psyche manifestują się w postaci mniej lub bardziej ze sobą związanych ciał, płaszczyzn energetycznych. Przyjmijmy na chwilę taką hierarchię ciał subtelnych: ciało fizyczne (włączmy w nie ciało eteryczne, żywotne), ciało astralne (emocjonalne), ciało mentalne, ciało duchowe. Nasza Świadomość zazwyczaj mieszka w ciele mentalnym, a Niższe Ja w fizycznym i astralnym. Uwaga nasza jest zazwyczaj skierowana w dół w kierunku ciała fizycznego, gdyż jest ono obdarzone największą i najgęstszą energią, ciało astralne jest odbierane za pomocą reakcji ciała fizycznego (emocje), tak samo jest z mentalnym, zazwyczaj jesteśmy świadomi swojego myślenia na poziomie wrażeń (słyszane myśli, wizja) odbieranych i przetwarzanych przez ciało fizyczne. Wrażenia, informacje i procesy ciała duchowego odbierane są jako intuicja i ich precyzja zależy od tego, jak dostrojone są wszystkie ciała (w całości lub częściowo). Zacznijmy od ciała fizycznego (przypominam, że tu włączam ciało eteryczne zwane ciałem witalnym czy życiowym): - relaks, rozluźnienie pozwala na pełniejszy przepływ energii przez ciało; - ćwiczenia oddechowe intensyfikują przepływ i wytwarzanie energii, najprostszą formą jest głębokie oddychanie z uwagą skupioną na procesie wytwarzania (lub wzmacniania przepływu) energii, w bardziej skomplikowanej wersji przechodzi to w rożne formy kontrolowania faz oddechu; - ćwiczenia przepływu energii: w najprostszej formie skupiaj uwagę w rożnych punktach ciała (MAKIA - energia podąża za uwagą), dobrym przykładem jest piko-piko, w bardziej zaawansowanej formie oddech i energię łączy się z ruchem (np. taichi, chikung). To i masa innych rzeczy pomaga oczyścić ciało fizyczne i przygotować je do kontaktu naszą duchową częścią. Ciało emocjonalne i ciało mentalne: do oczyszczenia prowadzi większość form psychoterapii, praca z relacjami, emocjami i przekonaniami, integracja podosobowości, praca ze snami i z wizją w ogólności, jest to oczyszczanie i wychowywanie podświadomości i świadomości. Proces ten to również praca z energią (symbolami energii), oczyszczanie i energetyzowanie czakr (ośrodków mocy) i aury. Całościowe ćwiczenie W lekkim medytacyjnym stanie skontaktuj się ze swoimi ciałami, poproś je o wzajemne dostrojenie się i o współpracę. Kolejno uzdrów je i spytaj, czego im trzeba, jakiej energii czy aktywności, możesz symbolicznie ofiarować im to w wizji lub, o ile jest to sensowne, wykonać w ciele fizycznym. Ciała subtelne są coraz to rozleglejsze (w sensie wielkości), w zharmonizowaniu ich więc pomaga takie ćwiczenie, jak oddychanie aurą: wdech - wciąganie energii ze świata do swojego pępka (lub hary, lub środka ciała); wydech - wysyłanie energii do świata, próbuj wciągać i wypuszczać energię całym polem (wyobraź sobie, że otacza cię w odległości pół metra metr świetlistej mgły), niech to biegnie promieniście w trzech wymiarach, próbuj przy tym wyczuć granice swojej aury i wywołać odczucie rozprzestrzeniania się jej. Pomocne są tutaj ćwiczenia rozbudzające kundalini w najprostszej formie, coś, co ja nazywam krążeniem kundalini: na wdechu zacznij prowadzić energię swoją uwagą, prowadź ją od podstawy kręgosłupa ponad swoją głowę, na wydechu pozwól tej energii spłynąć wokół twojego ciała i wpłynąć od dołu przez czakrę podstawy (lub jak kto woli rejon kości ogonowej) i stopy. Możesz wyobrażać sobie, że energia w dół opada w deszczyku many drobniutkich świetlistych kropelek otaczających Twoje ciało (w uzyskaniu tego wrażenia pomoże ci rozluźnienie ciała począwszy od karku - szczytu głowy). Dobrze, teraz o częściowym kontakcie. W mentalny kontakt z Wyższym Ja wchodzimy już w transie medytacyjnym, stanie alfa. Związane jest to z przeniesieniem uwagi z ciała fizycznego na mentalne i rozluźnieniem naszej percepcji. Dlatego w wędrówce szamańskiej nie mamy z tym kontaktem problemów (chyba że nasz opór jest bardzo duży), tutaj intencja i skupienie uwagi ustanawiają kontakt. Pomóc w kontaktowaniu się z Wyższym JA na poziomie świadomości (intuicja) może symboliczna praca z czakrami korony (szczyt głowy), trzeciego oka (czoło) i serca (środek klatki piersiowej). Najprostszą odmianą tej pracy jest medytacja otwarta lub wędrówka szamańska ze skupieniem uwagi na danym ośrodku (możesz również sobie wyobrażać, że oddychasz tym rejonem ciała). Wyższe Ja jako opiekun Na poziomie symbolicznym Wyższe Ja przejawia się jako nasz Przewodnik, postać będąca gwarantem bezpieczeństwa w szamańskiej rzeczywistości, jako element naszego Ja, który ma obiektywne widzenie sprawy i moc kontrolowania biegu wydarzeń (elementów wizji). Kluczem do udanego kontaktu z Przewodnikiem (czy jak kto woli Opiekunem) jest po pierwsze zdanie sobie sprawy, że towarzyszy on nam cały czas (również w rzeczywistym śnie) od momentu naszych narodzin, a nawet jeszcze wcześniej, aż do... chwili, kiedy pojawia się nowa postać. Drugą istotną sprawą jest to, że Przewodnik nigdy nie odzywa się nie pytany, nie mówi do nas do momentu, w którym świadomie zadamy pytanie. Tak samo postać jego nie jest niczym niezwykłym - forma, w jakiej go widzimy pochodzi z naszego wnętrza, jest odbiciem naszego zaufania do postrzegania świata, do naszej własnej zdolności analizy i przebywania z tym, co się dzieje w naszej wewnętrznej i zewnętrznej rzeczywistości. Im mniej wykorzystujemy tę zdolność, w tym dziwniejszej postaci jawi się nam w wizjach ta postać. Im mniej mamy do siebie zaufania, tym bardziej przerażającym potrafi się on wydawać, pomimo tego, że wskaźnikiem prawdziwości Opiekuna oprócz milczenia i skuteczności odpowiedzi na pytania jest odczucie wewnętrznego ciepła i serdeczności, kiedy wchodzimy z nim w kontakt. Ta postać nigdy nas nie osądza w jakikolwiek sposób. Warto powiedzieć, że wrażenia świetlistości, wyjątkowości tych istot bardziej wiążą się z naszym postrzeganiem i zmianami percepcji w stanie relaksu lub pobudzenia emocjonalnego, niż z jakąś wyższością ich w stosunku do nas. Powiedzmy to tak: z perspektywy tamtej strony widać, że jesteśmy równi i wszyscy w tej samej sytuacji. Inną postacią przewodników są Zwierzęta Mocy, w praktyce są to symbole energii, które w nas samych wyrażają się jako pozytywne cechy (np. mądrość, włącznie z instynktowymi zachowaniami) i najczęściej przybierają postać zwierzęcą, przy czym równie dobrze mogą zmieniać się w wizjach w postacie ludzkie. W zależności od podejścia, czy chcemy rozwijać podstawową cechę, jaką mamy (lub jakiej uważamy, że nam brakuje) pracuje się z jednym lub z wieloma gatunkami (cechami). Przy czym za główne uznaje się dzikie zwierzę, które najczęściej pojawia się w naszych snach i wizjach. Kolejną postacią jest mistrz duchowy wewnętrzny nauczyciel, jego obecność i postać wiąże się z uznawaniem i poczuciem oddzielenia od wartości, które chcemy realizować (wiąże się to również z relacją z wewnętrznym Rodzicem), w pewnym sensie jest wyrazem naszej bezsilności w stosunku do życia oraz dobroci naszego Wyższego Ja. Zazwyczaj przejawia się to na zewnątrz w poszukiwaniu nauczycieli - guru. Forma ta uczy nas bardzo podstawowej zasady odnośnie naszej własnej relacji z Wyższym Ja, mianowicie tego, że sens i skuteczności duchowej komunikacji leży w psychologicznym Dorosłym: dojrzałości i wzajemnym zaufaniu (głównie z naszej strony), a nie w dziecinnych żądaniach czy rodzicielskich sztywnych zasadach. Należy przy tym wspomnieć, że w tym Dorosłym łączy się spontaniczność, żywiołowość dziecka z umiejętnością tworzenia sobie zasad. Mamy prawo żądać i kształtować siebie, swoje wartości i swoje życie, tylko to nie ma wiele wspólnego z naszymi zachciankami i oczekiwaniem, że świat będzie się zachowywał tak, jak mu każemy. |
| EAN | 9788373770898 |
| Dział | KSIĄŻKA |
| ISBN | 83-7377-089-5 |
| Autor | Piotr Jaczewski |
| Rok wydania | 2004 |
| Ilość stron | 184 |
| Okładka | miękka |
| Liczba nośników | [1xKSIĄŻKA] |
Piotr Jaczewski
Pozostałe
Książki